38+4 Kontrolümüz ve Beklenen An

Artık 39'uncu haftaya girmemizle birlikte annen evde ne yapacağını şaşırmış bir şekilde doktor kontrolu için gün sayıyordu.Kontrolümüzün olduğu gün sabah 6 da banyoya giderken kasıklarıma inanılmaz bir ağrı saplandı ve ayakta durmakta zorlandım.Biraz zorla da olsa evin içinde yürümeye başladım.O sırada uyanan baban, suratımdaki endişeli bakışı görünce anneanneyi aramaya karar verdik.Anneciğim jet hızıyla geldi.Ama bu arada benim sancılarım geçince normal randevu saatinde doktora gitmeya karar verdik.Doğumun çok yakında olcağına o kadar emindim ki...
Ama girdiğim NST sonucum yine sıfır sancı çıktı.Üstelik kızım sen daha doğum kanalına girmemiştin bile.Girmeye de hiç niyetin yoktu.Hareketlerinde de azalma gördüğü için doktorumuzla en uygunun sezeryan olmasına karar verdik.Doktorumuz birden yarın yapalım deyince kendimi karmaşık duyguların içinde buluverdim kuzum.Hemen babanı aradım.İşten apar topar gelen babanla son günümüzü hazırlıklarımızı tamamlayarak geçirdik.Bir yandan nasıl bir bebek olacağın merakı, bir yandan sağlıklı bir şekilde dünyaya gelmen için duyduğum endişeyle gece doğru dürüst uyku uyuyamadım.Sabah hep birlikte hastaneye giderek yatış işlemlerimizi tamamladık.Babaannen, deden, halan, kuzenin ve en yakın çocukluk arkadaşım da bizi yalnız bırakmadı.Kızım doğduğun gün bir bereketliydi ki sorma.Bizim katta tam 4 adet ikiz bebek vardı.Yoğunluktan dolayı saat 1 de yapılması gereken ameliyatımı saat 3'e aldılar.Bu arada halan odamızı çok güzel süsledi.Gayet eğlenceli bir ortamda eğlenirken beklenen an geldi ve beni almaya geldiler.O ana kadar gayet rahat olan ben ameliyata giderken gözyaşlarıma engel olamadım.Amelıyata giderken geçtiğim yerler, ve ameliyatta bayılmadan önce geçirdiğim dakikalar bana saatler gibi geldi.Neyse ki gözümü açtığımda odamda, minik meleğimde yanıbaşımdaydı.Eşime defalarca sağlıklı mı diye sormuşum.İlk gün narkozun etkisiyle konuştuğum ve yaptığım şeyleri çok net hatırlayamıyorum.Hastanede geçirdiğimiz 2 günlük sürede bir çok dostumuz bizi ziyarete geldiler.Saolsunlar bizi yalnız bırakmadılar.Ben hastane ortamı ve yatma psikolojisini pek sevmediğimden bir an önce eve dönmek istiyordum.Çok şükür 2 geceyi sorunsuz bir şekilde atlattıktan sonra cuma sabahı babaanne, anneanne, ve babanla evimize geldik.

Doğum Tarihin:22 Haziran 2011 Saat 16:15 Hayatımızın dönüm noktası

Hoşgeldin Defne evimize, hayatımıza, sağlıklı sıhhatli uzun ömürlü bir hayatın olsun.Annenle babanla çok mutlu günler geçir, hep gül kızım...